EVEN VOORSTELLEN

Ik ben Leen De Meurichy, 42 jaar jong en sinds 2008  mama van een pracht van een zoon, Bert. Dit jaar ben ik alweer 18 jaar getrouwd met mijn man Filip Baele.

Ik woonde tot het jaar 2000 in Moerbeke-Waas, tot ik mijn partner leerde kennen. Aangezien hij landbouwer is en ik de liefde wou volgen, werd het al gauw duidelijk dat ik het Waasland zou moeten verlaten. Zo trok ik uiteindelijk bij hem in, in het pitoreske Balegem.

De eerste jaren waren niet evident omdat ik volledig onbekend was in de regio, maar de liefde overwint alles en intussen woon ik hier enorm graag! De rust, de landelijke sfeer en de vele volksverhalen maken Balegem tot een heerlijk dorp om in te wonen.

OPLEIDING EN ERVARING

In 1999 studeerde ik als verpleegkundige af, waarna ik meteen een job vond in het UZ Gent. Daar heb ik 17 jaar als verpleegkundige gewerkt.

Toch bleef ik al die jaren met een onbestemd gevoel zitten en speelde steeds meer met het idee om zelfstandig verpleegkundige te worden. Mijn onzekerheid hield mij echter lange tijd tegen. Zou dit mij wel lukken? Bovendien was mijn man ook al zelfstandig ondernemer en ik koos in eerste instantie voor de zekerheid van een vast inkomen bij een werkgever.

De drang om naar de thuisverpleging over te stappen liet mij echter niet los. Ik wou de mensen in hun vertrouwde omgeving verzorgen en een meerwaarde voor hen betekenen in hun thuissituatie.

In 2016 heb ik eindelijk de stap gezet om mijn droom waar te maken.

VISIE

Dé hoofdreden waarom ik voor de thuisverpleging koos, is omdat ik van mening ben dat mensen in de meeste gevallen bij hen thuis volledig zichzelf kunnen zijn. De aanpak naar de patiënt toe is dan ook volledig anders wanneer de verzorging in de vertrouwde omgeving gebeurt.

Ik vind het ook erg belangrijk om tijd te maken voor mijn patiënten en een luisterend oor te bieden wanneer ze willen praten over leuke ervaringen, trieste belevingen, dagdagelijkse beslommeringen,… Hoewel een goede en bekwame lichamelijke verzorging uiteraard het hoofddoel moet zijn, vind ik het ook belangrijk om mijn patiënten te leren kennen. Elke patiënt heeft namelijk een eigen verhaal, geschiedenis, ervaring,… waar ik dan indien nodig, rekening mee kan houden.

Daarom ga ik dagelijks op pad om iedere patiënt op een correcte manier te verzorgen, maar tevens ook tijd te maken voor een praatje en te luisteren naar wat hen bezighoudt.

Wanneer ik dan ’s avonds thuiskom, heb ik een voldaan en tevreden gevoel omdat ik het idee heb dat ik méér heb kunnen doen dan lichamelijke verzorging alleen.

Kortom: ik ben héél blij dat ik de stap naar de thuisverpleging heb gezet en ik hoop dit nog heel lang te mogen doen! Ik kan echt zeggen dat ik deze job vol passie doe en er enorm veel voldoening uit haal.